Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Διακοπές στο ΚωΛονδίνο #3 (Η Πόλη)

η πόλη. η παραλία. τα παιχνίδια.
το τραίνο. τα σπίτια. νεκροταφεία.καμία διέξοδος.
ή όπως το θεσε ομολογουμένως πιο πετυχημένα η θάτσερ: "δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνο άτομα". yeaaah. ψόφος.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Διακοπές στο ΚωΛονδίνο #2 (οι κάτοικοι)

Καθένας απ' τους πανκς της φωτογραφίας, που στριμώχνονται κάτω από τον ηλ. ανιχνευτή μετάλλων και στη συνέχεια τον ανθρώπινο ανιχνευτή μπουκάλων (με αλκοολούχα) για να σταμπαριστούν (στο χέρι) και να προσέλθουν στο gig τους, θα μπορούσε να διαβεβαιώσει πως η υποτιθέμενη ανατρεπτικότητα των διαφορετικών/"εναλλακτικών" λαιφ-στάιλ, δεν πραγματώνεται παρά στο χώρο και το χρόνο που μέσα απ' αυτά εκφράζεται ένα πραγματικό κοινωνικό κίνημα.
Απουσία κάθε έννοιας συλλογικότητας και σεβασμού που να απορρέει από μια κοινωνικά επιβεβλημένη και κοινή αγωνιστικότητα, οι γιορτές τους δεν είναι παρά γελοία κονταροχτυπήματα των ήδη τσακισμένων κοινωνικά Εγώ (προσωποποιημένων ελαφρώς φαλλικά σε επιμελημένες όλορθες μοϊκάνες). Σχεδόν εξίσου σιχαμεροί με τα ξεράσματα του βανεγκεμισμού, που "και στη διαδήλωση εμείς πρέπει να περνάμε καλά!"
Χωρίς πολλά σχόλια. Η φωτο παραπλεύρως της πρωτομαγιάτικης διαδήλωσης και ως ρεαλιστικότατη απάντηση σε μέρος των διαδηλωτών.
Εξακρίβωση στοιχείων πριν από διαδήλωση. Οι τύποι δεξιά δεν είναι οι κλασσικοί αλήτες ρουφιάνοι κλπ, αλλά σύντροφοι από το αγγλικό ιντυμίντια;ρ
για τυχόν ενδιαφερομένους πάντως, άλλοι πληρώνουν κιόλας για τέτοια ταλέντα.
Bricklane
Tolworth
BrixtonHackneyδιάπλασις των παίδων
Get some nuts!
Αν η ήττα του παλιού εργατικού κινήματος υποκίνησε την ανάδειξη της νεολαίας ως εν δυνάμει επαναστατικό συλλογικό υποκείμενο, ο κατακερματισμός και η εντατικοποίηση της ενσωμάτωσης της τελευταίας στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό, ολοένα και πιέζουν προς τα κάτω τα όρια ηλικίας της "επικίνδυνης τάξης". Στην αγγλία, οι Χαοτικές Ταξιαρχίες είναι τα δημοτικάκια...
"ούτως η άλλως, κανείς δε θα βγεί ζωντανός από δω μέσα"

Διακοπές στο ΚωΛονδίνο

Στο Λονδίνο, μια ακόμη μητρόπολη του διαχωρισμού
το όνειρο της κατανάλωσης κρατάει τους κατοίκους στο κέντρο
ενώ στα προάστεια η ασφάλειατην νύχτα είναι κάπως λιγότερο ανυπόφοροκαι πάλι όχι για όλους.

"Μέσα στην εικόνα της ευτυχισμένης ενοποίησης της κοινωνίας μέσω της κατανάλωσης, η πραγματική διαίρεση απλώς αναβάλλεται μέχρι την επόμενη μη-εκπλήρωση μέσα στο καταναλώσιμο" έγραφε ο Ντεμπόρ στην Κοινωνία του Θεάματος, θέση 69, επαναλαμβάνοντας με στυλ μια παρατήρηση του Κανζυέρ από την ομάδα Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα.