Για τέλος, ορίστε μια ενημέρωση για την "Promotion/Event risk assessment form 696", για την οποία μου ρθε ένα e-mail για υπογραφή μιας petition διαμαρτυρίας, αλλά επειδή μου φαίνονται λίγο μαλακίες αυτά (οι petitions και δη οι ιντερνετικές) δε βάζω το λινκ, οποιος/α έχει τέτοια βίτσια ας το ψάξει. Ρίχτε και μια ματιά εδώ πριν το διαβάσετε για τα προηγούμενα της καταστολής της ντόπιας μουσικής σκηνής. Ορίστε κι εδώ, τί λέει κι ο guardian για το θέμα.
"The 696 Form compels licensees who wish to hold live music events in 21 London Boroughs to report to the police the names, addresses, aliases and telephone numbers of performers, the likely ethnicity of their audience and music genre. Failure to comply could result in fines or imprisonment (six months in jail or a £20,000 fine)".
Μετάφραση: Η δήλωση 696 υποχρεώνει τους δικαιούχους που επιθυμούν να οργανώσουν live μουσικές εκδηλώσεις σε 21 δήμους του Λονδίνου να αναφέρουν στην αστυνομία τα ονόματά, τις διευθύνσεις, ψευδώνυμα και τηλέφωνα των μουσικών, τί εθνικότητας κοινό περιμένουν και για τί μουσικό είδος πρόκειται (αργότερα τα δυο τελευταία αφαιρέθηκαν κι έτσι η δήλωση είναι πιο politically corect τώρα). Περίπτωση μη συμμόρφωσης μπορεί να οδηγήσει σε ποινές χρηματικές ή φυλάκισης (20.000 λίρες ή 6 μήνες μέσα).
μια σημείωση εδώ: εκτός από τα προφανώς ημι-τρομοκρατικά rnb, rap, dnb, grime, garage και λοιπά "απαγορευμένα", μια ακόμα παράμετρος του κυνηγιού που έχει ενδιαφέρον είναι ότι ανάλογες μουσικές εκδηλώσεις αποτελούν βασικό μέσο "κοινωνικοποίησης" αυτοοργανωμένων χώρων και καταλήψεων αλλά και κύριο μέσο αυτοχρηματοδότησης τέτοιων εγχειρημάτων. Με την δήλωση 696 λοιπόν, η αστυνομία αποκτά ένα ακόμη πάτημα να ξεκάνει τους εναπομείναντες χώρους και συλλογικότητες.
Το ότι η βρετανική αστυνομία κυνηγάει κάθε συγκέντρωση ανθρώπων που δε γίνεται με σκοπό την κατανάλωση εμπορευμάτων και θεαμάτων είναι λίγο-πολύ γνωστό. Το ότι κάθε νέα υποτίμηση των ζωών αυτών των προνομιούχων πρωτοκοσμικών περνάει αναπάντητη, επίσης. Καθώς οδηγούμαστε ανοιχτά σ εναν εκφασισμό της κοινωνίας αυτής, σαμποτάροντας κάθε μορφή δημοσίου διαλόγου κι αυξάνοντας μονόπλευρα την ένταση της βίας, δε θα ταν φρόνιμο να περιμένουν τίποτα λιγότερο να συνδιαλεχτούν από μια Βία πραγματικά τυφλή αυτή τη φορά, όχι σαν αυτή που ξόρκιζαν στο Παρίσι και την Αθήνα. Τυφλή και μουγγή... Ή αυτό, ή θα γίνουν(-ουμε) όλοι (-ή καί τα 2 βέβαια) φυτά. Βραστά λαχανικάκια.
Τέλος, δυο βίντεο bonus για το πιστό αναγνωστικό κοινό, με θέμα τί άλλο; τα μπάχαλα φυσικά. ως επιβεβλημένη αναγκαιότητα της ζωής μέσα στη διαρκή ήττα της εργατικής τάξης και ως υπαρξιακή κραυγή ενάντια στη βία του ανεπικοινώνητου (συνέπεια ασφαλώς της προαναφερθείσας παραμέτρου).
***
