Το Σάββατο 15 Νοέμβρη έγινε στον Brixton, στην νότια όχθη του Λονδίνου μια παρέμβαση αντιπληροφόρησης για τον αγώνα των κρατουμένων στην ελλάδα. Υπενθυμίζω ότι τις προηγούμενες μέρες αυγοκόπηκε ο Αλογοσκούφης σε διάρκεια ομιλίας του στο London School of Economics (13/11, βίντεο και κείμενο: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=924379), ενώ κατά την επιστροφή του στην Αθήνα, δέχτηκε και γιαούρτια face to face στο αεροδρόμιο, απ' ότι έγινε γνωστό. Επίσης, η ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο φαίνεται να πέφτει επανειλημένα θύμα βανδαλισμών τις τελευταίες μέρες, ενώ συνθήματα αλληλεγγύης εμφανίστηκαν στον περίγυρό της. Εντωμεταξύ, οι αξιολύπητες διαφημιστικές αφίσες που έχουν κατακλύσει το Λονδίνο, προτρέποντας τον κόσμο να ζήσει αληθινές εμπειρίες (=να γίνει κομμάτια) στην ελλάδα, συνεχίζουν να μεταστρέφονται, προς τιμήν των αγωνιστών κρατουμένων (για παράδειγμα http://bezmotivnik.blogspot.com/2008/11/test.html). Ακόμα, όλη την εβδομάδα που πέρασε, οι φίλοι/ες από το Act For Freedom και Elephant Press που τρέξαν την όλη φάση της συγκέντρωσης, κυκλοφόρησαν χιλιάδες τρικάκια, δυο από τα οποία παραθέτω εδώ: 
Από τις τρεις είχε στηθεί τραπεζάκι με έντυπα, όπου υπήρχαν μεταφράσεις των αιτημάτων των κρατουμένων και πληροφορίες για τη κατάσταση στις ελληνικές φυλακές, προκηρυξεις αλληλεγγύης από Act For Freedom και Random Anarchists και μεταφράσεις γραμμάτων από τη φυλακή των αναρχικών Π. Γεωργιάδη, Γ. Βούτση-Βογιατζή και Γ. Δημητράκη, καθώς κι ένα χρονικό των κινητοποιήσεων μέσα κι έξω απ' τις φυλακές από το http://anarcores.blogspot.com/.
Η συγκέντρωση έγινε όχι τυχαία στο Brixton, προλεταριακή γειτονιά με κατοίκους κατά κύριο λόγο αφρο-καραϊβικανής καταγωγής, μάλλον γνωστής για τα σπουδαία μπάχαλα των 80es, που έχει όμως φάει τρελή καταστολή τα τελευταία χρόνια, με τους αστυνομικούς ελέγχους να είναι σε καθημερινή βάση, και μάλιστα στην κεντρική πλατεία όπου γινόταν χαμός από κίνηση, έξω από τον κινηματογράφο Ritzy όπου εκείνη την ώρα προβαλλόταν η καινούρια ταινία του Steve McQueen "Hunger" για την απεργία πείνας των κρατουμένων του IRA κατα την οποία έχασε τη ζωή του ο Bobby Sands. Ιδού:
από τις προετοιμασίες... Πίσω, ο κινηματογράφος. Δεξιά όπως και κάτω, το τραπεζάκι.
Από την μεριά τους οι μπάτσοι ήταν μάλλον διακριτικοί, αν εξαιρέσουμε τις 2 κλούβες που έκαναν τον κύκλο της πλατείας ανα 5', και το για κανα μισάωρο σταματημένο κώλι στα 10 μέτρα από το τραπεζάκι (φωτό μάλλον αργότερα). Μετά τις 6:30, κι αφού μερικές εκατοντάδες κείμενα είχαν μοιραστεί στους περαστικούς (υπήρξε σχετικό ενδιαφέρον) και μερικά συνθήματα με σπρέυ γράφτηκαν στην περιοχή, ενώ ο κόσμος στο τραπεζάκι κυμαινόταν από 15-25αρια άτομα, οι εναπομείναντες αποφασίσαμε να βολτάρουμε προς τις φυλακές του Brixton, που καταφέρνουν να βρίσκονται μέσα στον ιστό της πόλης και ταυτόχρονα να μην υπάρχει ούτε ένα σημείο που να έχεις οπτική ή ακουστική επαφή με τους φυλακισμένους. Η φυλακή είναι από το 1819 (οι σύγχρονες π.χ. οι σχεδιαζόμενες Titan prisons χτίζονται μακριά από κατοικημένες περιοχές, ώστε οι κρατούμενοι να νιώθουν περισσότερο απομονωμένοι και στο έλεος των φρουρών). Γύρω στους 800 άνδρες κρατούνται στη φυλακή του Brixton, καταδικασμένοι συνήθως από κάποιο τοπικό δικαστήριο, ενώ έχουν περάσει και προσωπικότητες όπως ο Bertand Russel, που φυλακίστηκε εδώ κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, λόγω της αντιπολεμικής δραστηριότητάς του. Μερικές εικόνες από την πολιορκία των φυλακών:
Η είσοδος και το γραφείο των δεσμοφυλάκων. Ως εκεί μπορεί να πλησιάσει το κοινό. "Κι εγώ `μαι αιώνια-Την πάσα ελπίδα αφήστε όσοι περνάτε" (κατά την επιγραφή στην είσοδο της κόλασης, στον Δάντη). Όμως το καλό το παλικάρι...
Με τα πολλά, φτάσαμε κοντά σ' ένα κτίριο που στεγάζονταν τα πλυντήρια. Αντί για τους τυπικούς πυργίσκους με φρουρούς, παντού κάμερες. Η επιγραφή είναι από τον πίσω τοίχο.
Μετά από αρκετή ώρα γύρω-γύρω, η αποχώρηση έγινε συγκροτημένα σε μπλοκ με μεγαλειώδη περίπατο προς το κέντρο, αφού σταθήκαμε αρκετή ώρα στη κεντρική λεωφόρο μπροστά από τις φυλακές με το πανώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου